Gedichten

    Weduwnaar

Eerst raakte zij zijn schouder aan
Aaide dan zijn kale schedel
Hij kon haar steeds maar niet goed zien
Met beslagen brillenglazen
 
Ochtendplas maakt alles wakker
Het koude hemd van reuma stijf
De broek gaat rustig, pijp voor pijp
Hij draagt zijn droom als warm gebak
 
De trap af, langzaam, tree na tree
Haar luie stoel, haar puzzelboek
Verloren in de krantenbak
 
De droom is weg, de dag is leeg
Stilte suist in beide oren
Geduldig wacht een lange dag.

 

Frank Heine